Cyna [7740-31-5]

Cyna

Cyna to pierwiastek chemiczny należący do metali znajdujących się w bloku p układu okresowego. Tworzy odmiany alotropowe. Metal ten w warunkach standardowych występuje w odmianie β (beta), zwanej cyną białą, trwałej powyżej 13,2°C. Odmiana β ma sieć krystaliczną w układzie tetragonalnym, a jej gęstość wynosi 7,3 g/cm³. W temperaturach niższych odmiana beta przechodzi w odmianę regularną α (alfa) o gęstości 5,85 g/cm³. Zmiana gęstości jest bezpośrednio powiązana ze zmianą objętości, co z kolei powoduje rozpad cyny. Cyna tworzy tym samym szary proszek zwany cyną szarą. Zjawisko to nazywa się zarazą cynową.
Czysta cyna biała jest ciągliwa i kowalna oraz odporna na korozję.
Ze względu na dostępność, niską temperaturę topnienia, łatwość odlewania, dobre własności mechaniczne, a także niską cenę cyny, przedmioty cynowe były i nadal są bardzo popularne.

Zastosowanie:

Cyny używa się przede wszystkim do pokrywania innych metali cienką warstwą antykorozyjną.
Proces cynowania stosuje się m.in. do zabezpieczania stalowych naczyń stosowanych w przemyśle spożywczym, np. puszek do konserw. Cyna jest również składnikiem stopu drukarskiego. Występuje w nim wraz z ołowiem, który jest głównym składnikiem oraz antymonem. Ponadto stop cyny i ołowiu ma niską temperaturę topnienia. Z tego względu stosuje się go w przemyśle i elektrotechnice jako lut do łączenia innych metali.