| Postać | Ciecz |
|---|---|
| Wzór chemiczny | C2H6O2 |
| Numer WE | 203-473-3 |
| Numer CAS | 107-21-1 |
| Masa molowa | 62,07 g/mol |
| Rozpuszczalność w wodzie | Nieograniczona |
| Temperatura topnienia | – 13˚C |
| Temperatura wrzenia | 197,4˚C |
| Temperatura samozapłonu | 398˚C |
| Gęstość | 1,11 g/cm3 (20˚C) |
| Inne nazwy/Synonimy | Glikol, Etanodiol, Glikol monoetylenowy, MEG, Etano-1,2-diol, Ethylene glycol |
Poniżej stopnie czystości i wielkości opakowań:
Glikol etylenowy
Glikol etylenowy należy do grupy związków organicznych. Jest najprostszym, polihydroksylowym alkoholem, a zarazem najprostszym alkoholem cukrowym. W czystej postaci jest bezbarwną, bezzapachową, syropowatą cieczą o słodkawym posmaku. Związek ten jest toksyczny, a jego połknięcie może spowodować śmierć.
Otrzymywany jest najczęściej w wyniku hydrolizy tlenku etylenu. Zaletą tej metody jest jej prostota, niezawodność oraz możliwość stosowania jej w zakładach chemicznych łączących ze sobą proces produkcji tlenku etylenu i glikolu etylenowego.
Etanodiol po raz pierwszy otrzymany został przez francuskiego chemika Charlesa Wurtza w 1859 roku. Charles otrzymał alkohol polihydroksylowy z dioctanu glikolu etylenowego poprzez saponifikację z wodorotlenkiem potasu. Z kolei już rok później w reakcji hydratacji tlenku etylenu. Glikol monoetylenowy nie był produkowany ani wykorzystywany handlowo aż do I wojny światowej.
Zastosowanie:
Związek ten jest szeroko stosowany jako składnik samochodowych płynów chłodzących, a także jako prekursor polimerów. Wykorzystywany jest także w płynach niezamarzających do chłodnic silników (40-62% roztwór wodny) oraz w instalacjach chłodniczych jako czynnik pośredni.
Roztwór glikolu etylenowego to Ergolid A.
Opinie
Na razie nie ma opinii o produkcie.